Nazioarteko txosten berri batek klima-aldaketaren aurkako aurrerapena neurtzeko funtsezko 45 adierazle aztertu ditu. Horien artean daude energia berriztagarrien hedapenarekin, garraioaren elektrifikazioarekin, eraikinen eraginkortasunarekin, berrikuntza teknologikoarekin eta klimaren finantzaketarekin lotutako aldagaiak.
Diagnostikoa kezkagarria da, ez baitago adierazle bakar bat ere industriaurreko mailekiko tenperatura-igoera 1,5 °C-ra mugatzeko helburuarekin bat datorrenik. Zehazki, horietako sei “norabidetik kanpo” daude, hau da, ez dira behar den erritmoan hazten edo gutxitzen; 30 inguru “oso atzeratuta” daude, norabide egokian astiro aurrera eginez; eta bost zuzenean norabide okerrean mugitzen dira, klimaren helburuetatik urrunduz. Horren adibide garbia da ikatzaren erabilera: 2024an bere maximo historikoa lortu zuen, hura ezabatzeko konpromiso globalak hartu arren.
I+G+Bri estuki lotutako esparruen artean, txostenak nabarmentzen du bero-ponpak, karbonoa atzitzeko eta biltegiratzeko sistemak eta klima-berrikuntzan egiten den inbertsio pribatua hazten ari direla, baina eskatutako erritmoaren azpitik oraindik. Mezua argia da: ekintza klimatikoa existitzen da, baina oraindik ez dago erronkak eskatzen duen mailan.
